CREDIT DEFAULT SWAPS ZIJN NET ALS EEN AUTOVERZEKERING. IN PLAATS VAN EEN VERZEKERING TE KOPEN VOOR DE AUTO DIE U KOCHT, KOOPT U EEN VERZEKERING VOOR EEN OBLIGATIE DIE U KOCHT. CDS ZIJN DERIVATEN.

Het doel van de reddingsoperaties uitgevoerd door de centrale banken was het voorkomen van een CDSwap explosie. Het belangrijkste aspect van CDSwap contracten is hun verborgen natuur, met verplichtingen waaromtrent niet de minste duidelijkheid bestaat.

De Credit Defauls Swaps zijn in staat tot het slaan van gaten met de afmeting van de Hiroshima-atoombom in het Amerikaans en het Europese financiële systeem, resulterend in een economische implosie, compleet vernietigde banken en financiële systemen in zowat de hele wereld. Dit proces is al begonnen, maar grotendeels buiten ons gezichtsveld.

De totale grootte van deze markt bedraagt een DUIZELINGWEKKENDE $63.000 miljard! CDS werden destijds gebruikt door landen als Griekenland, Spanje, Italië, etc...omdat zij toestonden iets als een slechte obligatie met rating junk bond of CCC om te zetten in een rating AAA.

Voor het gelopen risico moet een premie worden betaald. Des te hoger het risico, des te hoger de premie. Onder normale omstandigheden is het risico voor een obligatie uitgegeven door de Amerikaanse overheid kleiner dan het risico van een obligatie uitgegeven door pakweg een bedrijf als General Motors. Dat lijkt trouwens de logica zelf

Als het fout begint te lopen - ofwel de rente of de obligatie kan niet worden terugbetaald - wordt de aangerichte schade vergoed door de verzekeraar. Wanneer wordt notionele waarde werkelijke waarde? Of met andere woorden: onder welke omstandigheden zou een credit default swap een 100% financiering nodig hebben van haar verzekeraar? Het antwoord is: in geval van een faillissement. Dit is waarom het GRIEKENLAND destijds niet werd toegestaan om failliet te gaan...en waarom we kwantitatieve verruiming tot in de oneindigheid hebben...totdat de natuurlijke krachten doen wat de politici zouden moeten doen maar er het lef niet voor hebben.

• Premies worden per kwartaal betaald voor de duur van het contract, maar bepaald op het moment dat de verzekering wordt aangegaan. Des te hoger het risico, des te duurder de premie.
• Premies voor CDO's op Morgan Stanley waren voor de crisis 2%...ze liepen al snel op tot 8 - 10%
• Premies voor CDO's op Washington Mutual waren eerst 5% en piekten op 40%
• Premies voor Ford waren 12% en piekten naar 18%
• GM premies stegen van 10 naar 25%
• Premies voor landen zoals Griekenland zijn astronomisch hoog.

Een van de bedrijven die dit soort verzekeringen onderschreef (CDS) was AIG. Zij onderschreven credit default swaps op de CDO subprimes, met als gevolg dat Lehman en andere financiële instellingen het water tot boven de lippen zagen stijgen...

Het huisje van dominokaarten stortte in: één van de grote vergissingen die de Amerikaanse overheid maakte, was om Lehman failliet te laten gaan. Naar aanleiding van het omvallen van Lehman moest AIG enorme bedragen betalen. 

De markt voor kredietderivaten was in handen van slechts 10 belangrijke spelers, meer bepaald de grootbanken zoals JPMorgan, Societe Generale, Bank of America/Merrill Lynch, Barclay's, Citibank, Credit Suisse, Deutsche bank, Goldman Sachs, UBS, BNP Paribas, Royal Bank of Scotland, Nomura, HSBC, ....: wanneer één van deze banken omvalt, kan het domino-effect optreden, waardoor de anderen ook in de gevarenzone belanden. Dit risico is nog altijd niet volledig verdwenen, de grootbanken spelen nog altijd volop met derivaten.

De verzekeraars van kredietderivaten verzekeraars kunnen niet worden vergeleken met levensverzekeraars. De reden hiervoor is duidelijk: premies in levensverzekeringen worden berekend op basis van sterftetabellen. Mensen leven gemiddeld een bepaald aantal jaren en op basis van dat gemiddelde worden de premies berekend. Credit Default Swaps premies zijn/waren het resultaat van een extreem smalle markt, misallocatie van middelen, abnormale lage rentetarieven en abnormale lage premies. In goede tijden, als niets gebeurt verdienen verzekeraars veel geld door het ontvangen van de premies. In slechte tijden echter kan het faillissement van één verzekeraar dramatisch worden voor een andere verzekeraar, bank of financiële instelling. Wanneer de verzekeraar failliet gaat, raakt de obligatie insolvabel en het financieel bedrijf dat het in haar boeken heeft staan volgt...Credit default swaps (net als meeste derivaten) zijn een wereld waar de markt compleet in handen is en gecontroleerd wordt door 10 grootbanken: zij bepalen of een land of een bedrijf richting faillissement glijdt of niet. Niet moeilijk te begrijpen dat dit een extreem gevaarlijke situatie is.

De BAZEL II regelgeving stelde vast hoeveel geld de banken in reserve moesten hebben. En wordt het verhaal ironisch. Als basis voor het bepalen van de reserves werd het kredietboek van de de bank in kwestie gebruikt. Maar de niet-gereglementeerde Credit Default Swaps gaven de banken de kans om de Bazel regelgeving te omzeilen.

De BAZEL III regelgeving probeerde dit recht te zetten...maar de regels werden opgesteld door de 10 banken hierboven vermeld!

Omdat de vastgoedmarkt in de eerste jaren van de 21ste eeuw boomde, kostte het maar een prikje om belegginggsproductien op basis van subprimes te verzekeren. Toen waren de risico's op defaults namelijk erg klein. Als het dan toch gebeurde, overtrof de waarde van het vastgoed altijd de geleden verliezen. Ironisch genoeg had AIG als verzekeraar geen geld aan de kant gezet om de klappen op te vallen. Dit soort operaties was namelijk niet gereglmenteerd. AIG moest alleen zien dat het zijn triple A credit rating behield.

Een computermodel besliste over de hoogte van de premie, de winst mcoht geboekt worden zodra de swap was verkocht. Onder die voorwaarden kon elke bank een leverage aangaan die de eigen middelen ver te boven ging, iets wat bovendien werd toegelaten door de Bazel II regelgeving. De verzekeraars boekten elk jaar miljarden aan winsten zonder zich ook maar in het minst zorgen te maken over de dekking. Maar de gerealiseerde winsten konden nooit gematerialiseerd worden. Plots ontplofte echter de bom, het aantal defaults op woonkredieten explodeerde. Waardepapieren met een rating AAA waren plots minder dan 1 Dollar waard. Het kaartenhuisje stortte in en de ene dominosteen viel na de andere: AIG, Lehman, Merrill Lynch, Goldman Sachs, ...het werd werkelijk een financiële Tsunami!

Landen als Griekenland gebruikten Credit Default Swaps om lid van de EU te kunnen worden. Veel landen en plaatselijke besturen gebruikten deze instrumenten om extra inkomen te generern.

Conclusie:

1. Zonder ingrijpen van de overheid zouden enkele jaren geleden alle grootbanken overkop zijn gegaan.
2. Zonder een credit default markt kan GEEN ENKELE bank een juiste stand van zaken of zijn activa rapporteren.
3. Zonder credit default markt zouden alle banken falen wat de Bazel II regelgeving.
4. Het vervangen van deze enorme kredietenscheppende machine zou ons rechtstreeks naar hyperinflatie en een zware depressie leiden. Daaraan hoeven we geen moment te twijfelen.

Credit Default Swaps traders en garantieverstrekkers (de wetgevende en uitvoerende macht)

Bank of America / Merrill Lynch  Barclay's Citibank Credit Suisse Deutsche Bank  Goldman Sachs JPMorgan Chase Bank, N.A.  Morgan Stanley  Société Générale BNP Paribas The Royal Bank of Scotland  Nomura

ISDA (International Swap and Derivatives Association)

In geval van een default komen de Credit Default Swaps in actie…De ISDA definieert wat een kredietevenement en een default is. De lededn van de ISDA zijn de grootbanken die verantwoordelijk zijn voor de creatie van de CDS. Ze zullen alles wat mogelijk is doen om meer QE te krijgen, kwestie van een default te vermijden.

Op 31 januari 2012 stond Griekenland op het punt om failliet te gaan, waarbij slechts 30% van de uitstaande schulden terugbetaald konden worden. In het geval van een default zouden de 5 grootste Amerikaanse banken overkop gaan (JP Morgan Chase, Wells Fargo, Bank of America,… hebben 97% van alle Credit Default Swaps uitgegeven.  

Sinds Griekenland niet failliet ging, zijn alle andere bedrijven die CDS gebruikten in de problemenzone beland. Ze kunnen hun verzekering namelijk niet uitoefenen. De meeste mensen begrijpen de breekbaarheid van het systeem niet...er zal dus meer QE komen en dat is zeer positief voor de beurs in het algemeen.

Dit is hoe Goldman Sachs en Griekenland het verkochten: